ช่วงนี้เกิดความเครียด อารมณ์เสียบ่อยๆ
วันนี้เจอตั้งแต่เช้า ชีวิตหนอชีวิต
รถเมล์ 191 จอดตรงป้าย(เืกือบตรงก็แล้วกันอะ) ดันมี yari คันน้อย มาชนซะ
เวรกรรมอะไรนี่ ตูไม่น่าเลือกคันนี้เลย อ่าวที่นี่ต้องลงจากรถ
ตังตูก็เสียไปแล้ว เซ็งเป็ด ก๊าบๆๆ อุตส่าห์ตื่นแต่เช้า (ไม่เช้ามากแต่เร็วกว่าปกติ)
ยืนรอรถคันใหม่ ตั้งนานไม่มาซะที อะไรนี่
ดีที่เคลียร์เสร็จเร็ว ต้องขอบคุณ จราจรหน้าศาลากลาง เกิดเหตุปุ๊บ เอากล้องออกมาถ่าย แชะๆๆๆ
เคลียร์กันเสร็จ เรียบร้อยกลับไปนั่งที่เดิม
คราวนี้นายหัวของเรา อารมณ์บ่จอยแล้วแน่เลย ตูดันมานั่งด้านหน้า ชะแว้บไปชะแว้บมา พระเจ้า
จนถึงป้ายวัดเสมียน กูรอดแล้ว แต่ที่ไหนได้ พอนั่งวินมอไซต์ เบอร์ 7 พี่จะรีบไปไหนเหรอครับ ผมไม่รีบ
ขับ ซะ ไม่เกรงใจคนนั่งซ้อนแถมได้กลิ่นเหล้าซะ
ถึงที่ทำงานโดยสวัสดิภาำำพ
แต่พอเที่ยงๆ บ่ายๆ จะไปมอ มอไซต์ไม่มีซะงั้น ก็ไม่ง้อก็ได้ เดินไปขึ้นรถเมล์ก้อได้ กระเป๋าก็หนักโคตร
ซักพัก ปี๊น ไม่ต้องเลย ตูเดินของตูได้ แดดอย่างร้อน เดินกว่าจะถึงป้ายได้ รถเมล์ผ่านไปคันแล้วคันเล่า โชคดีที่ซักพัก รถในดวงใจก็มา 543
มานั่งอ่านหนังสือ เตรียมสอบ ซวยแหละ ไม่เข้าหัวเลย ทำไงว่ะก็ อ่านพอรู้เรื่อง ก็ไปหาอะไรกิน แล้วก็ไปหาเพื่อนๆ จะได้ถามสิ่งที่ไม่รู้ อะอะ ได้ COCOMO จากพี่รัตน์ พระเจ้า ขอบคุณมาก ออกด้วย เสริมกับที่ หาผ่านเว็บแล้วเอาเข้าไปด้วย เลยพอจะถูไถไปได้ อิอิ แต่ขอสอบค่อนข้างเยอะทำไม่ทัน มีบางอย่างเขียน ส่งๆ ไปซะ เผื่อได้คะแนน ดีกว่าไม่มีอะไรเขียน สรุปโดยรวมก็ทำได้
แต่เกือบเสียบรรยากาศกับคนคุมสอบ ทำไมต้องพูดเสียงดังด้วย "เหลือ 5 นาที" "วางปากกา" "อย่าเลื่อนเก้าอี้" เซ็ง แต่พอออกมาข้างนอก กลับเล่าเป็นเรื่องตลก ก็คลายเครียดไปได้
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น